warkocz mieszanych uczuć

siedziałam przy kominku i popijałam białe wino. alkohol przyjemnie komponował się z ciepłem płomieni, z którymi widywałam się co noc. nie czułam ich gorąca; mogłam je dotknąć; nie czułam zapachu palonego węgla. wielka szkoda, ponieważ od zawsze marzyłam o drewnianym domku zaraz pod lasem z kominkiem, dużym ogrodem, stadem psów i koniem. jednak to były tylko marzenia i nadal nimi pozostaną.
usiadł za mną tak cichutko, że nawet nie słyszałam kiedy przechodził z kuchni. nie chciałam się odwracać żeby na niego spojrzeć. wiedział dlaczego. jego twarz była tak naprawdę niewyraźna, wymodelowana na podstawie jakiejś tam twarzy, którą kiedyś widziałam. był dla mnie postacią bardzo tajemniczą mimo, że znałam go na wylot. przecież to ja go w końcu stworzyłam...
delikatnie ujął moje włosy. gęste czerwone loki plątały się pomiędzy jego palcami. nikt inny nie obchodził się w tak świątobliwy sposób z moimi włosami. nie wiedzieć czemu, ale wtedy czułam się taka... taka... taka delikatna? krucha? oczywiście w pozytywnym znaczeniu tych słów. nie wiedziałam jednak jak jeszcze mogłam to coś określić.
przez jakiś czas bawił się, rozczesywał palcami i splatał włosy z powrotem. siedzieliśmy i milczeliśmy. ogień przyjemnie trzaskał, odbijając się jednocześnie w kieliszku z białym winem. tak samo jak pasma włosów przeplatały się moje uczucia oraz wyobrażenia. nierzeczywista rzeczywistość. przede wszystkim bezuczuciowa i bez kolorów. nie ma niczego, czego można by było dotknąć. wszędzie widać bezbarwne kolory niczym opadającą mgłę na nieobudzoną jeszcze ziemię.
a ja wciąż śnię. o tej nierzeczywistej rzeczywistości. nie umiem się oddzielić jednym porządnym murem. jest dla mnie taką samą odskocznią jak książki. gdyby nie ona... nie byłabym taka jaka jestem teraz...

nie było mnie przed tym kominkiem. nie było jego za mną. nikt nie bawił się moimi włosami. nawet smak wina był zbyt kwaśny. ogień bezuczuciowością zionął.
byłam u siebie na łóżku. siostra siedziała obok na swoim. włosy miałam spięte w ciasny kok. wpychałam w siebie niemiłosiernie słodkie czekoladki. kołdra grzała moje uda.

robisz mi nieporządek w chaosie
- Świetlicki.