zamarznięte oczy

był zimny, blady i pokryty szronem. w sumie... to był on nijaki. stał i patrzył na mnie tymi swoimi nieprzeniknionymi oczami. a i one były nienaturalne, wręcz powiedziałabym, że nieludzkie: niebieskie, zlodowaciałe na wskroś. jego włosy unosiły się jakby na wietrze; plątały się wzajemnie, sprawiając wrażenie zmartwionych, że zaraz odlecą lub połamią się na miliony kawałków, kiedy puszczą siebie nawzajem.
stał i patrzył na mnie. nie wydobył z siebie żadnego dźwięku. nie widziałam nawet, czy jego klatka piersiowa unosi się przy wdechu, a opada przy wydechu. nieistniejący w moim zasięgu.
cisza była przeraźliwa. krzyczała milionem potłuczonych słów i przeszywała każdy skrawek mojego nieobecnego, przezroczystego ciała. co się ze mną działo? czemu nie mogłam się ruszyć? chciałam do niego podejść, ale nie byłam w stanie drgnąć choćby palcem. musiałam na niego patrzeć.
mijały minuty, godziny, dni... a my wciąż byliśmy niematerialnymi posągami. zaś po kilku latach spadła na ziemię moja pierwsza łza, a za nią kolejne. wypłakiwałam najczystsze strumienie oraz jeziora tego świata. płakałam i krzyczałam. z ust zaczęła spływać krew od poharatanych strun głosowych; z każdym wypowiedzianym wyrazem kawałki ostrego lodu wbijały się coraz głębiej i głębiej. on mi to robił.
to jego cisza, jego pusty wzrok i sztuczna obecność mnie krzywdziły. robił to specjalnie. nadrabiał swoją nieobecność niewidzialnym dotykiem, który czułam kiedy zamykałam oczy.
a ja swoje biedne, zmęczone od patrzenia na niego oczy wciąż i wciąż torturowałam jego widokiem. chciałam żeby był przy mnie. nie musiałabym wtedy na niego kierować swojego wzroku, aby sprawdzić czy istnieje - czułabym ciepło jego oddechu na policzku. nie musiałabym sięgać krzykiem po niego tak jak teraz gdy...
...obudziłam się mokra od potu i łez. serce waliło mi w pierś jak oszalałe, jakby kowal właśnie wyrabiał nową maszynę pompującą krew, która również odpowiedzialna była za wszelkie uczucia. może ten kowal chciał mi dać nowe serce? może to ON chciał dać mi swoje, abym mogła spać spokojnie?
położyłam się, zakryłam szczelnie kołdrą i wtuliłam w wilgotną, chłodną poduszkę. chłodną tak samo jak jego (nie)obecność.