ograniczona wolność

miałam czas żeby się przygotować. miałam czas żeby dojść do siebie i ułożyć każdą cząstkę w zupełnie nowej kombinacji. jednak czas nie czekał na mnie, a ja chowałam się przed nim gdzieś po kątach lub za zrujnowanymi bramami nierzeczywistej rzeczywistości. nie chciało mu się mnie szukać. no bo po co czekać na niezdecydowaną dziewczynę, która tylko szuka, ucieka, chowa i przetrzymuje...? zawsze brak czasu. nigdy na czas. a teraz będzie go mniej - jeszcze mniej.

siedziałam na świeżo zazielenionej trawie na wzgórzu obok drewnianej chatki. w sumie nie była to taka chatka jak z bajek lecz bardziej dobrze zagospodarowany dom w stylu vintage z przeplatanym modernizmem. dookoła był las mieszany, pełno zwierzyny łownej oraz średniej wielkości jezioro z również drewnianym pomostem.
różne myśli biegły różnym torem w moim mózgu. idziesz w górę czy w dół? prawo czy lewo? wiatr zwiewał je w każdą stronę świata. a on stał tam na dole. patrzył i czekał na mnie. czekał na moją decyzję. tylko ja nie umiałam jej podjąć. może się bałam. bo gdzie bym się udała, gdybym umarła?
będę na Ciebie czekał. oczywiście że będziesz, bo Ci każę. bo to tylko mnie się słuchasz. kto inny by Cię przygarnął? nikt, ponieważ to tylko ja wiem o Twoim istnieniu. mogłabym Cię przelać na papier w formie książkowej. bo tutaj jest to forma pamiętnikowa. ale czy umiałabym opisać Cię w taki sposób? umiałabym odzwierciedlić Twój byt?
wstałam i zaczęłam schodzić w dół. trawa powoli zaczęła na powrót tracić swój naturalny kolor. zastępowały ją zimne brązowe płytki. wiatr momentalnie ustał a Ty zniknąłeś, zamieniłeś się w punkt widoczny tylko moimi oczami. szum jeziora przekształcił się w gorącą wodę we wannie. letnia sukienka pofrunęła wraz z permanentnym wiatrem i odsłoniła moją nagość. przymknęłam delikatnie oczy, wchodząc w przezroczystą ciecz. tylko jedna rzecz została: zapach lasu. taki miałam płyn do kąpieli.