skubanie

nie mogę zasnąć kolejną noc. dlatego męczę oczy przed laptopem i przeglądam poprzednie strony. nie tylko te, które zostały zapisane, bo są jeszcze takie, które napatoczyły się po drodze, a leżą gdzieś tam puste. i gubię się w tym wszystkim. nie takiego zakończenia tej bajki chciałam. nie planowałam sobie, że przestanę kochać. skoro nie kochałaś to powinnaś czuć ulgę. tylko tutaj nie ma żadnej ulgi. ciężar z serca nie został strącony. skubię poranioną i zakrwawioną dolną wargę i skupiam się na bólu, który daje mi przyjemność jedyny, który mnie pociąga. zakończyłam coś, co prawdopodobnie z mojej strony nie miało już szans się rozwinąć; coś, co było (jest?) mi drogie. serce wciąż rozpada się na kawałki i bezsilnie szuka czegoś, co mogłoby je poskładać. jestem tak kurewsko głupia. jestem taka pusta... odrzuciłam miłość, a teraz szukam czegoś, co mogły uzupełnić pustkę po niej. pragnę czegoś, co pomoże mi uśmierzyć ból zepsutego serca. dlatego tak właśnie wędruję i skubię ciało, by zwrócić na siebie uwagę. ale mnie wcale nie widać. nie widać, bo nie wychodzę tylko stukam w klawisze od klawiatury laptopa. łudzę się, że ktoś litościwie zauważy małą, szarą dziewczynkę o pospolitym nicku, która zgubiła się pomiędzy białym kolorem i czarnym. i po chuja ja się łudzę, zamiast wziąć się w garść? nie umiem. tak, łatwo to powiedzieć/napisać -  n i e  u m i e m. sama podnieść się nie umiem... i to chyba jest kolejny powód moich poszukiwań: potrzebuję pewnego bodźca w postaci człowieka, który pomoże mi się odbić od dna. zaś dalej płynąć powinnam już sama. tylko to ja powinnam znaleźć tego człowieka. sama. muszę. znaleźć. jak, skoro nie wychodzę? brak ludzi, brak miejsc.

wszystko takie chaotyczne

30.12.2014;

jestem zagubiona w swoich myślach i uczuciach. wiem jednak, że to minie. muszę po prostu na powrót nauczyć się żyć samodzielnie. uczucie pustki z czasem się zmniejszy i nie będzie tak dokuczać. to nie to, że nie dorosłam do pewnych rzeczy w życiu. po prostu doszłam do momentu, w którym powinnam zająć się sobą i pomyśleć o sobie. w ostatnim czasie zbytnio skupiałam się na osobach wokół mnie. zadręczałam się tym, co oni sobie pomyślą, co powiedzą lub że za bardzo będą ingerować w moje prywatne życie. jednak w końcu doszłam do tego, że jest to bez sensu. pora być małą egoistką by zadbać o siebie. i zadbam. i dam sobie radę. jeśli będzie trzeba - sama.

the xx - together