zimne noce

zapach leśnych kwiatów unosi się w całym mieszkaniu. non stop przypomina o złocistych łąkach, zielonych lasach, wartkiej wodzie. beztrosce. mam w sobie wielki niedobór spokoju i promieni słonecznych. brakuje mi miętowej ciszy, która zewsząd otaczała mnie, kiedy leniuchowałam we wakacje w domku letniskowym nad jeziorem. miejsce jak z bajki. miejsce obecnie nieosiągalne i bardzo odległe. i tak siedzę sobie teraz, delektuję uzależniającym smakiem kawy i marzę, aby wszystko choć na chwilę stało się proste. mało skomplikowane. bo sobie ostatnio nie radzę. bo brak mi siły. nie umiem się w sobie zebrać. łamię najprostsze postanowienia jakie sobie zarzuciłam.  no bo... nie chcę nienawidzić swojego ciała; nie chcę tak łatwo się poddawać i nie chcę tak łatwo rozklejać się psychicznie, kiedy muszę być twarda. potrzebuję mocnego bodźca, aby się wynurzyć z mętnej wody, która zachodzi moje ciało w zimne noce.

nagle z moich zamyśleń wyrywa mnie głos taty: jak będziemy w Krakowie to musimy przejść się do Hard Rock Cafe na piwo. uśmiecham się pod nosem na tę myśl. brakuje mi alkoholu. tylko w nieco większej ilości.

przyszły weekend spędzę w Krakowie. nie mogę się doczekać.

może ktoś, kto tam mieszka, zechce się spotkać?